အခ်စ္ရဲ့ေက်းကြ်န္

အခ်စ္ရဲ့ေက်းကြ်န္

ခ်စ္တဲ့သူေရ...........
ေခါင္းစဥ္ေတြက မလွပ
ဒဏ္ရာေတြက ဗရပြ
အနာဂတ္ကေတာ့ ဆုတ္ရွာသြားျပီ
ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ရင္ လည္း
အတိတ္ဆုိတာက
ေလွာင္ျပံဳး ျပံဳးခံေနရတဲ့ ငါဘ၀
ဘယ္ေနရာၾကည့္ ၾကည့္ အျဖဴ အမည္း ေတာင္
မကြဲခဲ့ပါလားကြယ္..........

ငါ ့ရဲ့အခ်စ္ေတြက ျမိဳ ့ျပညရဲ့
ထည္၀ါမွဳ ့ေလာက္ မခမ္းနားေပမဲ့
ေတာညေလး တစ္ညရဲ့ သာယာမွဳ ့ေလာက္ေတာ့
တင့္တယ္ခဲ့ဘူးပါတယ္..
ကေ၀လက္နဲ ့အျပံဳးကုိ ဆက္ျပီ
ငါကုိ ေလွာင္ျပဳံးေလးေတာ့မျပံဳးလုိက္ပါနဲ ့
ေစာင့္သိခဲ့တဲ့ သစၥာဆုိတာ
ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ ျပဳလုပ္လုိ ့ေကာင္းတဲ့
ရာသီဥတုတစ္ခုေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ရဘူးကြယ္........
ျပင္းျပင္းရွွရွေလး ခံစားခဲ့ဘူးတဲ့
ဒီအခ်စ္က ရသတစ္ပုဒ္ေတာ့မဟုတ္ခဲ့သလုိ
ပညက္ခ်က္ေတြ မွားေနခဲ့တဲ့ စည္းကမ္းခ်က္ေတြလည္း
မဟုတ္ခဲ့ဘူးးးးးး
အခ်စ္ရဲ ့ေစစားမွဳ ့ေနာက္ကုိ
ကပ္ပါးေကာင္လုိ ့လုိက္ေနမိတဲ့
ငါရဲ့အျဖစ္က အျပစ္တင္စရာေတြျဖစ္ေနခဲ့ျပီလား
ဒီေတာ့ ခ်စ္သူရယ္........
အခ်စ္ေၾကာင့္ နဲ ့ငါဘ၀တစ္ခုလုံး
ေက်းကြ်န္ဘ၀မေရာက္ရေအာင္
အျပံဳးတစ္သက္ မုန္းလ်က္ပင္ မေ၀ရေအာင္
အဆုံးမဲ့ ခရီး ငါတစ္ေယာက္တည္း ေလ်ွာက္ေတာ့မယ္.........

ခ်စ္တတ္သူမ်ားျပဳံးေပ်ာ္နုိင္ၾကပါေစ

ကဗ်ာခ်စ္သူမ်ားကုိထာ၀ရေလးစားလ်က္ပါ

ေမဟန္နီ။